En dat was het
”Dansen uw tafels en stoelen die u niet kan waarnemen mee wanneer er wordt gezongen? Zwaaien uw deuren en kasten boven open bij het blije weerzien van mens en hond beneden? Uw muren en vloeren, kraken die mee bij het gekraak van een onbeschaamde prot? Leeft u met ons mee, mijn huis? Of lijkt dit gewoon zo?"
“Bij een massa vervormt dit de ruimtetijd, ga op een trampoline zitten of springen en hetzelfde gebeurt met het springoppervlak. Afhankelijk van de hoeveelheid massa, wordt deze ruimtetijdtrampoline dieper.”
En dat is het
"De gloeilamp flikkert, beeft. Hier zetelen ze met negenen. Zij zitten hier als modderrollende varkens, in de modder. Een zo onbeschaafd menselijk schouwspel vindt hier plaats. Het geurt er ook naar; als een pas verlaten toiletpot waar iemand net te lang opzat, absoluut slecht ruikend maar tegelijk warm en vreemd comfortabel. De atmosfeer is naar gelang, drukkend en zo ook adembenemend. Harige oksels of een vuil navelgat hebben een gelijkaardig klimaat."
“‘Het is allemaal te vree’, stelt mijn vader onze blaffer altijd gerust. Mij stelde hij tegelijk gerust, het is allemaal echt te vree. Ookal bleef de exacte betekenis van deze zin me vrijwel onduidelijk. Ik hoop hetzelfde te denken wanneer ik in mijn laatste houten toevluchtsoord lig, daverende kerkklokkklanken op de achtergrond.”
